Nikske doen

Atreyu keek naar de draak en zag het ineens vlammen van ijs af vuren. Hij zag een man die meteen bevroren was. Atreyu keek naar haar. Hij kon zijn ogen bijna niet geloven. Hij had veel rare wezens gezien maar een draak en dan met een vlam van ijs die ook nog mensen bevroor. Atreyu deed een stap naar achteren. Hij bleef zwijgen en haalde zijn zwaard uit zijn riem. Hij hield het stevig vast maar hield het wel langs zijn lichaam hangen. ''dit kan niet waar zijn..'' mompelde hij onhoorbaar en keek scherp naar Iflimur/Ariana.

Iflimur ving een glimp op van zijn zwaard, en hij bleef gewoon kijken naar hem. Ariana wist
dat ze nu gehaat zou worden door hem, en ze gaf zich er dan ook maar aan over. Zijn ogen
hield hij op Atreyu gericht, maar dan hoorde hij wat schoten in de lucht. Hij keek om zich
heen, waarna hij dan begon te brullen. Algauw veranderde hij weer terug naar Ariana, en ze
schrok heel even dat hij terug in haar was gekropen. Met tranen keek ze naar Atreyu, en ze
deinsde dan ook naar achteren. "Ik ben een monster." Zei ze dan mompelend, waarna ze
zich gewoon weg omdraaide met haar rug naar hem gericht.

Atreyu keek even verbaasd op en hoorde wat ze zei. Hij stopte zijn zwaard terug in de riem en liep langzaam aan naar haar toe. Hij stond na een paar stappen achter haar en keek naar haar. Hij ging met een hand langzaam over haar schouder heen. ''je bent geen monster'' fluisterde hij zacht in haar oor. Hij wist dat hij na die kus iets voor Ariana begon te voelen. Misschien was er dan toch ook iemand in de deze wereld die wel van een pirate kon houden.

Ariana voelde de tranen nog meer rollen, en ze wist dat ze de duivel was zoals haar bloed
eigen moeder had gezegd van toen ze geboren was. Ze bewoog haar oortjes niet, en haar
staart hing ook erg stil. "Ik ben wel een monster, en die man had gelijk." Zei Ariana dan
tegen hem, en ze keek dan om haar heen. Ze moest hier weg zien te komen, maar ze wist
niet naar waar ze kon gaan. "Zoals je gemerkt hebt aan mijn polsen, ben ik vastgebonden
geweest met prikkeldraad, verkracht en ze wilden me ook nog eens vermoorden. En dat
allemaal omdat ze de ijsdraak in me wilde nouja ik noem hem Iflimur, maar hij heeft vele
namen." Zei ze dan terwijl ze dan wat adem nam, en ze draait zich dan om zodat ze hem
recht in de ogen aankijkt. Die man dat daar in stukjes lag wilde mij ook vangen, en daarom
heeft Iflimur hem gedood en bevroren." Zei ze dan verder terwijl ze een paar stappen naar
achter zette, en ze wist nu even niet meer wat te doen. Haar hart wilde naar hem gaan, maar
wat als die man het zou zeggen aan zijn vader? Dan zat ze nog meer in de problemen, of
erger hij zat dan waarschijnlijk in de problemen.

Atreyu liet zijn hand zakken en luisterde naar wat ze zei. Toen ze zich om draaide en hem recht aan keek keek hij weg. Zijn blik leek bijna kwaad te zijn. ''ik dacht dat ik een vriendin had gevonden, iemand die teminste niet vreesde voor een pirate, waarom heb je met dit niet eerder verteld?'' vroeg hij en keek haar scherp aan. waarom zou ze dat doen ze kent je nog maar een paar uur zei een stemmetje in zijn hoofd. Atreyu zuchtte diep en staarde naar de grond. Waarschijnlijk had Ryu ook wel alles al aan zijn vader verteld.

Ariana schrok van zijn reactie, en ze wist even niet wat doen. "Omdat ik...ik." Zei ze dan
enkel, waarna ze dan nog een paar stappen naar achter deed. Haar oortjes bleven hangen,
en ze had het al gedacht dat hij zo zou reageren. "Omdat ik bang heb dat het me weer zou
overkomen, en dat jij in gevaar zou zijn." Zei Ariana dan uiteindelijk tegen hem, maar ze
bleef een grote afstand bewaren tussen hen. Iedereen dat ze had leren kennen deden zo
tegen haar, en dat omdat ze vaak haar geheim niet vertelde. Ze schud dan haar hoofd, en
ze wist verder niets te zeggen of te doen. "Ik vrees ook niet voor een pirate, maar ik wil
jullie er gewoon niet bij betrekken. Dit eerder om jullie te beschermen." Zei ze dan verder
waarna ze dan haar rug naar hem toe richt, en ze weer even rond keek.

Atreyu draaide zich om en stond nu ook met de rug naar haar. ''je hoeft me niet te beschermen. Ik ben een pirate weet je nog, al wordt mijn vader kwaad. Het maakte met niks uit'' zei hij en snoof. Deels loog hij het wel, hij wou niet ook zijn vader kwijt raken en dus eigenlijk niet ook ruzie met hem krijgen. Een harde wind stook op en het bedeltje aan zijn ketting klapte ineens open. Het muziekje was weer te horen en Atreyu keek verbaasd op. Hij klapte het snel dicht. Hij keek even achter zich naar Ariana en zuchtte diep. Hij staarde voor zich uit haalde diep adem en begon ineens te lopen. Hij wou niet weglopen maar hij had het gevoel dat hij ook niet terug kon gaan. Toen hij bij de rand van het water stond liet hij zich op een rots zakken die vlakbij hem lag. Hij legde een hand op de ketting en slikte.

Ariana kijk even om naar hem, en ze kijkt dan naar de grond. "Het spijt me dat ik niets zei,
maar ik heb daar mijn redenen voor." Zei Ariana dan tegen hem, en ze merkte dan ook dat
hij plots wegliep. Ze keek om naar hem, en ze zag dat hij op een rots ging zitten. Ze had
alweer haar kansen verkeken, en dat dankzij wat ze in haar had. Ze zuchtte zachtjes terwijl
ze dan maar bleef staan, en ze keek dan in een richting. Daar zag ze plots iets glimmen,
maar wat wist ze niet goed. Het kon haar zelfs niet eens meer schelen, en ze blijft dan ook
gewoon staan. Toch wilde ze naar Atreyu gaan, maar ze merkte dat het glimmende ding haar
volgde bij elke beweging. Alweer slaakte ze een diepe zucht, en ze deed dan enkele stappen
naar achteren totdat ze ongeveer een meter van Atreyu was. Ze slikte heel even een paar
keer, en ze raakte dan met haar staart zijn schouder aan.

Atreyu staarde doelloos naar de zee. Ineens voelde hij iets tegen zijn schouder en hij keek op. Hij keek recht in de ogen van Ariana en keek toen weer snel naar de zee. Hij wist niks te zeggen eigenlijk. Hij snapte dat Ariana zich er niet goed bij voelde dat ze de draak had. Maar ze noemde zich zelf een 'monster' en daar kon Atreyu niet tegen. Ze was totaal geen monster. In zijn ogen teminste niet. Hij zweeg nog steeds en wachtte wel af wat er zou gebeuren. Ookal was het goed of slecht.

Ariana bleef het glimmende ding in het oog houden, en ze wist even niet wat doen. Dan had
ze gemerkt dat Atreyu haar in de ogen had gekeken, en ze zucht dan heel even zachtjes. Ze
wist geen raad meer, waarna ze dan merkte dat het glimmende ding een versiering was. Dat
deed haar even opgelucht zuchten, en ze twijfelt dan ook om te blijven staan. Uiteindelijk
besluit ze dan maar een paar meters verder te gaan zitten, en ze kijkt zelf ook wat naar de
zee. Iflimur wist dat ze het moeilijk had omwille van hem, maar toch kon hij niet uit haar
omdat ze anders zou sterven. Voor een kort moment keek ze weer naar Atreyu, maar dan
gewoon weer naar de grond. "Ik hou van hem Iflimur, maar ik wil hem ook niet verliezen
door die mensen." Zei Ariana dan al mompelend tegen zichzelf, en ze hield haar oren weer
recht.

Atreyu keek kort vanuit zijn ooghoeken naar Ariana en zuchtte diep. Hij twijfelde even en stond toen langzaam aan op. Hij keek even naar de zee en toen naar Ariana. Hij liep zachtjes naar haar toe en ging geruisloos naast haar zitten. Hij keek weer naar de zee en zweeg verder.

Ariana hield haar ogen op de zee gericht, en ze had niet door dat hij naast haar kwam zitten.
Ze zat zeg maar even in haar eigen wereldje, en dus lette ze niet meer op de omgeving. Toch
wist ze niet meer wat doen, en ze trok haar knieën tegen zich aan. Haar oren bewogen heen
en weer om zo het geluid van de omgeving op te vangen, en ze zucht dan ook heel zachtjes.

Atreyu zuchtte ook even en keek toen naar Ariana. Hij pakte haar kin zachtjes vast en draaide haar hoofd in zijn richting zodat hij haar kon aankijken. Hij begon langzaam aan te spreken. ''ik weet dat je denkt dat je een monster bent maar voor mij ben je dat niet'' zei hij zacht en liet haar kin los hij drukte zijn lippen op de hare en legde zijn handen in haar nek.

Ariana schrok plots uit haar gedachten als hij haar kin vastnam, en ze kijkt hem dan ook
recht in de ogen aan. Ze wist even niet wat zeggen of wat doen, maar dan hoorde ze zijn
woorden. Net als ze een antwoord wilde geven voelde ze plots zijn lippen op de hare, en
ze werd heel even rood. Toch zoende ze gewoon met hem mee, en ze legt dan haar hand
op zijn wang. Ondertussen tijdens het zoenen had ze haar ogen gesloten, en dan dacht ze
er even aan om hem misschien als draak naar het schip te voeren. Na een tijdje liet ze
zijn lippen los, en ze kijkt hem diep in de ogen aan. "Het spijt me dat ik het je niet had
verteld. Maar een vraagje hoe ga je eigenlijk terug naar het schip? Je kan anders op mijn
rug zitten, en ik voer je dan naar daar?" Zei Ariana dan tegen hem, en ze bleef hem recht
in de ogen aankijken.

Atreyu was blij dat ze hem terug zoende en toen ze even stopte keek hij haar rustig aan en luisterde naar haar woorden. ''ach ik zwem er wel gewoon heen'' zei hij en glimlachtte flauwtjes. Hij kon soms nogal een koppig figuur zijn maarja dat zat ook wel in de aard van een pirate. Hij haalde zijn handen weg van haar nek en keek haar met een rustige glimlach aan. Hij keek even naar de zee en daarna weer rustig naar Ariana.

Ariana kijkt hem rustig aan, en ze legt haar hand tegen zijn wang. "Nee, ik breng je terug, en
ik wil geen nee horen." Zei Ariana dan tegen hem, en ze gaf hem een kusje op zijn wang. Ze
hield echt van hem, maar ze wist niet wat hij voelde voor haar. Ze glimlacht dan ook naar
hem, en ze was blij dat hij naast haar kwam zitten.

''en wat als ik nu toch nee blijf zeggen?'' vroeg hij met een flauwe glimlach en gaf haar een kus terug. Hij sloeg een arm om haar heen en keek haar met een lichtte glinstering in zijn ogen aan. ''je weet toch wel dat pirates koppig kunnen zijn?'' zei hij en grinnikte.

Ariana kijkt hem aan in de ogen, en ze glimlacht heel even. "Dan zal ik er wel voor zorgen
dat je ja zegt." Zei Ariana dan terwijl ze even haar tond uitstak, en ze legt dan haar hoofd
op zijn schouder. Ze wilde hem voor geen goud of zilver missen, en daar zal ze dan ook
voor zorgen. "Nee dat wist ik niet, maar ik moet straks wel een slaapplaats zoeken." Zei
ze dan tegen hem, en ze kijkt hem weer diep in de ogen aan.

Atreyu lachtte even en voelde haar hoofd tegen zijn schouder. Hij keek naar het schip en zag dat de lucht al donker begon te worden. Hij zuchtte even en keek weer naar Ariana. ''kom dan bij mij op het schip slapen, ik zorg wel dat er niets gebeurd. Ryu weet heus wel dat hij mij niet moet uitdagen alleen wil hij daar niet aan toegeven'' zei Atreyu en snoof even. Daarna glimlachtte hij weer even flauwtjes naar haar.

Ariana kijkt hem rustig aan, en ze dacht dan even wat na. Ze luisterde dan naar zijn woorden,
en ze was wel even verbaasd als hij dat zei. Nouja ze was eerder erg verast met daarover,
maar dan keek ze weer normaal. "Oh maar gaat je vader dat wel goedkeuren? Ik bedoel wat
als hij over mij weet ga je dan niet in problemen geraken door mij?" Vroeg ze dan heel even
nieuwsgierig, maar dan drukte ze weer even een kus op zijn lippen.

Atreyu luisterde naar wat ze zei en wou antwoorden maar ineens voelde hij de lippen van Ariana weer even op de zijne. Hij keek haar aan en glimlachtte. Nadat hun lippen weer van elkaar af waren begon hij rustig te spreken. ''ach ik verwacht niet dat mijn vader het zo heel erg vindt, ik moet het wel eerlijk zeggen. Soms vindt hij Ryu ook een aansteller hoor'' zei hij en grinnikte even. ''maargoed als hij het niet goed vindt, naja dan slapen we toch gewoon hier. Zand ligt ook lekker hoor, is best zacht'' zei hij op een flauwe toon tegen haar en grijnsde lichtjes.

Ariana kijkt hem lief aan in de ogen, en ze luisterde dan naar de antwoorden op haar vragen.
Kort dacht ze even na, en ze grinnikt dan heel even. Ze keek naar de hemel, en ze zag dat
de zon al wat onderging. "Hoe zit jullie schip er van binnen eigenlijk uit?" Zei ze dan heel erg
nieuwsgierig, en ze gaat dan even rechtstaan om het zand van haar rokje af te vegen.

''Een kamer is het kantoor van mijn vader. Daarnaast zit een grote ruimte waar de bemanning slaapt en dan is er nog een ruimte en daar slaap ik, daar staan ook nog een paar andere bedden. Geen idee waarom die er staan eigenlijk maarja als er iemand blijft slapen is het opzich wel handig, het heeft een bestwel gezellige sfeer, teminste dat vinden wij dan'' zei hij rustig en volgde haar bewegingen.

Ariana kijkt hem glimlachend aan, maar ook was er een mysterieuze glinstering op te
merken in haar ogen. "Agh zolang de sfeer er maar in zit kan het geen kwaad, nouja
ik kan er niet van meespreken want ik heb niemand die bij me woont. Ja katten maar
dat is ook alles." Zei Ariana dan waarna ze heel even zich uitstrekt, en dan plots was
ze weer verandert in Iflimur. Deze keek naar Atreyu, en hij vloog dan omhoog. Je kon
zien in de ogen dat Iflimur er plezier in had, maar dit keer was Ariana wel een beetje
verast van de plotselinge actie die de draak deed. Hij tilde dan aan Atreyu op met zijn
tanden aan zijn broek, en hij vloog dan richting het schip toe.

Atreyu keek haar droogjes aan en grinnikte. Ineens was ze weer die draak en werdt die opgetild. ''what the..'' zei hij verbaasd en zuchtte toen. Hij keek droog om naar de draak en rolde grinnikend met zijn ogen. Hij keek even naar beneden naar de zee onder hem en zag het schip naderen. Hij zuchtte even en hoopte dat er niets zou gaan gebeuren.