Nikske doen

Ariana liep naar het strand toe, en ze ging daar gewoon wat zitten op een rots ietsjes
verder van het strand zelf. Even slaakte ze een diepe zucht, en ze voelde diep van
binnen het ijzige wezen bewegen. Ja, ze had de ijsdraak inzich, en dus moest ze heel
erg goed oppassen. Een zucht ontglipt haar mond, en ze kijkt wat voorzich uit. Toch
hield ze alles in de gaten, en haar staart ging even heen en weer.

Ergens ver van het strand weg vaarde een schip van de vader van Atreyu. Ze waren pirates en vaarde dus erg veel. Atreyu stond tegen de rand van de boot aan in het midden. Hij keek naar de zee en zuchtte even. Eigenlijk wou hij nu wel is wat land gaan zien omdat hij dan teminste nog wat andere mensen zag. Niet dat hij het niet gezellig had op het schip. Zijn vader was tenslotte de kapitein en de bemanning was ook erg vrolijk volk. Ineens hoorde Atreyu geroep en keek omhoog. ''Land inzicht kapitein!'' riep een van de bemanning. Atreyu ging recht staan en liep even later naar zijn vader toe. Hij keek naar het land voor zich. ''gaan we daar stoppen?'' vroeg Atreyu. Zijn vader knikte en glimlachtte even. Na een tijdje waren ze behoorlijk dicht bij het strand. Een paar mannen van de bemanning lieten bootjes zakken en zijn vader en een paar andere stapte in de twee bootjes. De rest bleef op het schip, om er op te passen. Ze vaarde met de bootjes naar het strand toe en even later stond Atreyu sinds een tijdje geleden weer op droge grond. Hij keek omzich heen. Er waren weinig mensen, toch zag hij al snel dat er verderop een meisje zat. Zijn vader liep met de bemanning weg om dingen te halen om in te slaan. Hij had gezegt dat Atreyu wel weer wat rond mocht gaan kijken. En dat zou Atreyu dus ook wel doen.

Serina kwam bij het strand aan.
ze keek over de zee en voelde zich hier echt thuis.
ze zuchte diep en liep het strand op.
ze keek naar het zand en keek even rond.
ze zag een schip op zee liggen en keek verder.
ietsje verder zag ze bootjes aan de kant van het strand staan.
ze haalde haar schouders op en zag 2 schimmen.
ze keek goed en zag een meisje en een jongen.
de jongen leek op een piraat.
ze keek er even naar en ging in haar gedachte op.
ze schudde haar hoofd en liep maar verder het strand over.
ze ging aan de rand van het strand zitten.
en keek naar het water wat steeds omhoog en weer naar beneden ging.....

Ariana zat neer in het zand, en haar oortjes bewogen heen en weer. Plots zag ze een schip
in het water, en het was een piratenschip dat zag ze enkel aan de vlag. Ze slikte heel even
maar herstelde zich al snel, maar toch bleef ze gewoon zitten in het zand. Ze keek nog altijd
voor zich, en dacht dan ook wat na. Ze kende niemand hier, nouja ze wist zelfs niet wie
haar ouders waren en dat soort dingen. Ze weet enkel dat ze in een bos zat, en daar was
opgegroeid tot nu dan. Even schud ze haar hoofd, en ze merkte dan pas enkele bootjes op
die aan land kwamen. Ze kon het niet laten om er even naar te kijken, en tussen die mensen
zag ze een jongen staan. Haar staart ging wat in beweging, en ze wachtte dan ook af wat er
zou gaan gebeuren.

Atreyu keek even naar het schip achter zich. En daarna naar de bootjes die op het strand lagen. Hij haalde zijn schouders even op en keek weer rond het strand. Dit keer zag hij nog een meisje zitten. Hij richtte zijn blik weer even naar het andere meisje dat hij als eerst had gezien. Hij liep maar naar haar toe. Hij wist niet wat voor mensen hier woonde maar hij moest toch proberen met iemand hier te praten. Hij liep rustig naar het meisje toe en toen hij voor haar stond verbaasde het hem een beetje dat het meisje een katte staart en katte oren had. Hij fronste zijn voorhoofd even maar keek daarna weer rustig en normaal. ''hallo ik ben Atreyu en wie bent u?'' vroeg hij rustig en beleefd.

Serina keek naar de zee die golfde.
ze glimlachte lichtjes en keek rond.
ze zag de jongen naar het meisje toe gaan.
ze glimlachte en stond op.
ze zuchte diep en had zin om te zwemmen.
het was alleen te koud en ze geeuwde even.
ze draaide zich om en liep het strand verder op.
ze ging op een grote rots zitten.
ze keek naar de lucht waar nog steeds de zon scheen.
ze wou dat het nacht was en dat de maan er weer was.....

Ariana merkte plots dat de jongen naar haar kwam, en ze zette meteen haar korte rokje
goed. Ze had niet verwacht dat hij naar haar zou komen, aangezien er hier nog een meisje
was die er menselijk uit zag. Even zwiept ze met haar staart, en ze bekijkt de jongen van
kop tot teen. Dan als hij dichter bij haar was kijkt ze hem in de ogen aan, en ze zag dat hij
er verbaasd bij zag. Haar oortjes gingen weer in beweging, en ook haar staart deed net
hetzelfde. Bij het horen van zijn naam kijkt ze hem met een glimlachje aan, en ze gaat dan
rechtstaan om vervolgens het zand van haar kleding te kloppen. "Aangenaam Atreyu ik ben
Ariana." Zei Ariana dan even beleefd terug, en ze bestudeerde hem heel even. Ze had nog
nooit van haar leven een piraat gezien, en dus vond ze het wel de moeite waard om hem
een keertje te bestuderen.

Atreyu knikte rustig naar haar. Normaal zouden pirates niet zo rustig zijn, ze werden dan ook als dieven aangezien. Mensen die andere zo met hun zwaard hun hart doorboorde. Maar zo was Atreyu eigenlijk niet. Hij had wel is dingen gestolen. Hij was tenslotte een pirate en die dingen zaten eenmaal in z'n bloed. Maar zomaar vermoorden deed hij niet en zijn vader en de bemanning ook niet. Ze vermoordde alleen iemand als het echt nodig was. Hij keek naar de hand die Ariana uitstak en schudde de hand. ''aangenaam Ariana'' zei hij rustig. Hij ging op de rots zitten waar Ariana had gezeten en keek weer even omzich heen. ''woont u hier?'' vroeg hij. Hij besefte dat dat eigenlijk een bestwel domme vraag was. En hij hoopte niet dat Ariana dacht dat hij er iets achter zocht na wat hij had gevraagd.

Serina keek weer naar de zee.
ze zuchte diep en vond het fijn zo rustig.
ze keek weer naar de jongen en het meisje.
ze waren blijkbaar aan het praten.
ze zuchte even en keek weer naar de lucht.
ze wou dat het snel donker werd.
dan zou ze zich pas fijn voelen.
ze keek naar het water wat steeds op en neer ging.
ze voelde een briesje en der blauwe haar vloog op.
ze sloot der ogen even.
ze vond de briesjes bij het strand altijd fijn.
ze waren zo verfrissend enzo......

Ariana kijkt hem met een glimlachje aan, en ze zwiepte weer wat met haar staart. Ze bleef
hem toch wel wat bestuderen, en dan richt ze haar ogen op de zijne. Haar oortjes bewogen
automatisch heen en weer, zodat ze elk geluid kon opvangen. Bij de vraag die hij haar stelde
over dat ze hier woonde dacht ze wel even na, voordat ze een antwoord zou geven. "Soms
in een huis, maar vaak overal. Ik heb niet echt een slaapplaats, en het huis waar ik in woon
is eerder een erg oud krot." Zei Ariana dan tegen hem, en ze glimlacht vriendelijk naar hem.
Ze was wel blij dat er iemand met haar kwam praten, want vaak werd ze ook gewoon
vermijd door de mensen.

''ow oke, naja waar ik woon is wel duidelijk'' zei Atreyu en keek even naar achteren naar het schip van zijn vader. ''Mijn vader is de kapitein van het schip The Erusen, het schip waar we mee varen dus'' zei Atreyu rustig. Hij draaide zijn hoofd weer naar Ariana en glimlachtte lichtjes. ''Maar vandaag moesten we weer even aan land om voedsel en andere dingen in te slaan, meestal doen de bemanning en mijn vader dat en dan ga ik altijd even rond kijken.'' Vertelde hij daarna en keek weer even omzich heen. Het was een mooi strand alleen niet erg druk wat best een wonder was. Tenzij hier alleen mensen woonde die niet van de zee hielden en misschien dus ook wel niet van pirates.

Ariana verbierg haar polsen even van laatste keer, en ze glimlacht wat naar hem. "Ja, is het
ook zo groot van binnen?" Vroeg Ariana erg nieuwsgierig, en ze zwiepte een beetje met haar
staart. Rustig luisterde ze gewoon verder naar zijn woorden, en ze bewoog haar oortjes dan
ook voor kort omdat ze vanalles kon horen. "Oh dus je zou nooit op het land kunnen wonen?
Nou om eerlijk te zijn leef ik liever ergens in het bos dan waar er mensen zijn die me lastig
vallen of andere dingen met me willen doen." Zei ze dan tegen hem, waarna ze even een
rilling over haar lichaam voelde gaan. Het leek dat ze koud had, maar dat was niet zo want ze
is de koude zelf dankzij de ijsdraak.

''ik leef niet veel op land nee, mij vader en ik zijn gebonden aan The Erusen, we zijn pirates en dat zullen we blijven ook. En tot nu toe zijn ons bemanning ons nog gewoon trouw gebleven. En het schip is erg groot ja, zowel van binnen als van buiten'' zei hij met een korte glimlach. Hij luisterde naar wat ze nog meer zag en zag haar toen ineens rillen. ''Is er iets?'' vroeg hij. Een licht briesje waaide door zijn haar en ging langs zijn ketting die lichtjes begon te rinkelen. Het was een klein beteltje dat er aan hing maar je kon zien dat je het kon openklappen.

Ariana kijkt hem met een glimlachje aan, en ze hoopte niet dat hij naar haar polsen zou
gaan kijken. Ze luisterde aandachtig naar zijn woorden, en ze kijkt hem dan ook aan met
haar oortjes recht vooruit. Pas dan merkte ze dat hij gemerkt had dat ze rilde, en ze hoorde
kort daarop zijn vraag. "Uhm ik dacht gewoon even aan de vorige keer, en daardoor rilde
ik heel even." Zei Ariana dan tegen hem, en zonder dat ze het echt merkte gingen haar oren
hangen. Ze zuchtte heel even diep, waarna ze dan hem met een korte glimlach aankijkt. Haar
polsen verstopte ze dan ook voor hem, want ze wilde er niet echt over praten met wat er
juist gebeurd was.

Atreyu knikte langzaam. ''ow oke'' zei hij en keek weer even naar het schip en bedacht zich iets. ''wil je een keer voelen hoe het is om op een pirate schip te zijn?'' vroeg hij rustig. Hij ging op de rots zitten waar Ariana op had gezeten. Hij keek even naar de lucht en hoorde toen dat zijn kettinkje lichtjes rinkelde. Hij legde zijn hand erop en zuchtte even. Dat was nog het enigste wat hij over had aan zijn moeder. Hij haalde zijn hand er weer van af en het bleef rustig op zijn borst liggen. Hij keek weer naar Ariana en wachtte op antwoord.

Ariana kijkt hem met een vriendelijke glimlach aan, en plots hoorde ze zijn vraag over of ze
wilde weten hoe het voelt om op het schip te zijn. Haar staart + oortjes stonden erg recht, en
ze kijkt hem met glinsterende oogjes aan. "Ja, ik wil het heel graag weten, maar gaat dat niet
voor problemen zorgen?" Vroeg Ariana dan heel erg nieuwsgierig, en ze kijkt hem recht in
zijn ogen aan. Even keek ze naar zijn ketting, maar ernaar vragen deed ze niet. Dat vond ze
namelijk dan erg onbeleefd overkomen, en zonder erbij na te denken had ze haar handen op
de rots gezet, waardoor nu haar polsen zichtbaar waren. Dan schud ze heel even het hoofd,
waarna ze wat naar het schip keek.

Atreyu viel de polsen niet echt op en hij keek haar rustig aan. ''mijn vader maakt niet zo snel problemen van gasten, behalve als hij een echt slecht voorgevoel krijgt maar dat komt niet vaak voor en bovendien is hij er nu toch niet'' zei Atreyu en ging recht staan. Pas toen hij weer naar Ariana keek vielen hem de polsen op. Hij wou er eerst naar vragen maar deed het toch maar niet. Hij deed een stap weg van de rots en keek om. ''zullen we nu dan gaan? Voordat me vader weer terug komt en hij het toch niet goed vindt'' zei hij met een flauwe glimlach al verwachtte hij dat niet.

Ariana kijkt hem rustig aan, en ze luistert dan ook rustig naar hem. "Oh, maar dan hoeft je
vader geen bang te hebben, want ik ben een vriendelijk iemand." Zei Ariana dan vriendelijk
tegen hem, en ze zag dat hij naar haar polsen keek. Ze verstopte deze weer vlug, en ze
kijkt hem flauw glimlachend aan. "Is goed hoor, en ik hoop het voor je dat het geen probleem
zal zijn." Zei ze dan vriendelijk tegen hem, waarna ze dan rustig naast hem ging stappen.
Met een vluchtige blik kijkt ze wat om haar heen, en dan stapt ze gewoon weer verder naast
hem.

Atreyu keek even vanuit zijn ooghoeken naar Ariana en keek daarna naar de bootjes. Toen ze bij de twee bootjes aan kwamen schoof Atreyu er een het water in. ''stap maar in'' zei hij rustig tegen Ariana. Hij stond nog in het water zodat het bootje niet weg zou drijven. Hij keek even om zich heen. Waarschijnlijk waren zijn vader en de bemanning nog wel even weg. Hij keek dus weer rustig naar Ariana en wachtte tot ze in stapte.

Ariana kijkt hem vriendelijk aan, en ze liep mee tot bij de bootjes. Even kijkt ze naar het
water, maar dan dacht ze eraan dat ze ijskrachten had. "Dankje." Zei Ariana dan zachtjes
terwijl ze dan het bootje instapt, en rustig rond kijkt vooraleer ze hem weer aankijkt. Ze
merkte dat hij even om zich heen keek, maar ze zou er niets om vragen. Haar oortjes en
staart bewogen weer eens in alle richtingen, en dit was dan ook vaak een teken dat ze zich
amusseerde maar ook dat ze zich wat veiliger voelde dan de voorbije dagen.

Atreyu keek weer naar Ariana en zag dat ze ingestapt was. Hij knikte naar haar en schoof het bootje verder het water in, en hij er behendig in sprong. Hij stuurde het bootje richting het schip en roeide er heen. Toen ze bij het schip kwamen ging hij langzaam staan. Hij dacht na wie er op het schip nu waren en wist het weer. "Ryu!?'' riep hij en ineens verscheen er een hoofd over de rand van de zeikant van het schip van een jongen. ''hé Atreyu ik zal een trap gooien!'' riep hij terug en even later werdt er een trapje naar beneden gegooit. Atreyu keek naar Ariana en glimlachtte lichtjes. ''ga maar eerst, de jongens doen je niks hoor, niet als ik er bij ben teminste'' zei hij met een flauwe glimlach.

Ariana ging met haar hand in het water, en ze glimlachte dan ook heel even naar hem. Ze
merkt dan op dat ze bij het schip zijn, en ze kijkt hem dan ook heel even aan. Als hij recht
stond bleef ze naar hem kijken, en ze zag dan plots iemand naar beneden kijken. Ze luisterde
wat naar hun gesprek, en dan werd er plots een trap gegooid. "Ik heb geen bang hoor, en ze
zullen me zo snel niet kunnen aanraken." Zei Ariana dan met een glimlach, en ze klimt dan
via de trap naar omhoog. Rustig kwam ze bovenaan, en ze sprong dan over de rand van het
schip het dek op. Even keek ze naar de mannen die op het schip zaten, en ze glimlachte dan
ook even vaagjes naar hen. Rustig bleef ze wachten op Atreyu totdat hij naar boven kwam,
en ze besefte nu pas dat hij onder haar rokje had kunnen zien. Ze schud haar hoofd dan ook
heel even, en ze staat dan ook rustig stil.

Atreyu keek naar Ariana die naar boven klom en ondertussen terwijl zijn naar boven klom staarde hij even naar de zee voor zich. Hij bond toen twee touwen aan alletwee de kanten van het bootje en nam het uiteinde vast. Toen hij naar boven keek zag hij dat Ariana al boven was dus klom hij ook naar boven. Toen hij over de rand sprong stak hij zijn hand even op naar de bemanning die hier was gebleven en bond hij daarna de twee uiteinde aan de rand van het schip vast zodat het bootje niet zou wegdrijven. Hij keek daarna weer naar Ariana en glimlachtte vaagjes. ''Nou dit is dus The Erusen'' zei hij met een flauwe glimlach.

Ariana stond rustig te wachten, en ze merkte dat ze nogal raar bekeken werd. Ze zwiepte
wat met haar staart, en haar oren deden net hetzelfde. Plots merkte ze dat Atreyu naar
boven kwam, en ze kijkt hem dan ook aan. Ze volgde hem met haar blik, en ze hield haar
oren recht naar voren gericht. Het was van hieruit op het schip wel mooi als je naar het land
keek, en ze was blij om deze ervaring eens mee te maken. Plots hoorde ze de stem van hem,
en ze kijkt hem dan gewoon vriendelijk aan. "Waauw het ziet er hier wel erg leuk uit." Zei ze
met een zwiepende staart, en ze greep die dan vast om hem mooi te maken. Toch voelde ze
de bemanning hun ogen in haar rug prikken, en ze werd er een beetje ongemakkelijk van.
Ariana ging wat dichter bij Atreyu staan, en ze kijkt even naar de bemanning. Ok ze voelde
zich nogal zwaar bekeken, en ze wist even niet wat doen.

Atreyu keek naar Ariana en glimlachtte lichtjes. ''de meeste denken vaak slechter over piraten dan we eigenlijk zijn'' zei hij rustig en leunde tegen de rand aan. Hij sloeg zijn armen over elkaar en merkte dat Ariana zich wat ongemakkelijk voelde. Hij keek naar haar terwijl ze wat dichter naar hem toe kwam. Hij keek kort naar Ryu en de andere en keek hen even scherp aan. Ryu snapte het al en roepte de andere dat ze maar aan het werk moesten gaan en ze verdwenen met ze allen beneden in het schip. Atreyu rolde even met zijn ogen en grinnikte.