Aan de burcht

Hij kwam aanlopen en trapte een steen weg. Hij stak een saf op en zuchte even. Hij nam een trekje en blaasde de rook weer uit. Hij zat in de schaduw om dezelfde reden waar hij het mee verpest had bij Zélie van wie hij hield. Hij speelde met zijn aansteker waar opeens een grote vlam door kwam en de burcht oplichte.

Zélie liep ook door de burcht.Het was een prachtig oud kasteel.Ze liep naar binnen en zag een kamer.Ze liep erin en keek rond.Het was er erg donker en ze zag niets.Z had ook niets bij om het te verlichten.Ze zuchtte even en liep door.Ze zag neit echt wat er was maar ze knalde tegen het bed op.Ze kreunde en wreef over haar knie.Ze stammpte even tegen het bed (xD) en ging erop zitten0.Ze zuchtte.

Serina kwam bij de burcht aan.
ze keek er naar en glimlachte.
het was prachtig om te zien en liep maar naar binnen.
ze zag geen hand voor ogen en zuchte.
ze sloot haar ogen en kreeg een blauwe gloed om der heen.
opeens was heel de kamer verlicht.
ze keek rond en liep maar verder.
ze kwam bij een oude openhaard aan en keek ernaar.....

Een neko meisje liep voorbij de burcht, en ze kijkt wat om haar heen. Ze verveelde zich een
beetje, en ze keek heel even naar haar rokje die wat omhoog zat. Natuurlijk deed ze er niets
aan, want ze wist dat het toch geen nut had. Haar ogen dwaalde af naar de omgeving, en ze
zag iemand in de schaduw staan. Algauw gaat ze naar een boom toe, en daar gaat ze dan in
klimmen. Haar klauwen had ze uitgezet om te gaan klimmen, en ze had nu een beter zicht
van alles. Toch keek ze weer heel even naar de persoon in de schaduw, en ze zwiepte kort
met haar staart.

Hij liep uiteinelijk het kasteel in van waar zijn vader ooit kasteel her was geweest. Hij opende de poort en klikte zijn aansteker aan. Hij liep naar de kamer waar Zélie zat maar hij wist niet dat ze er was dus. Hij opende de deur en zag haar nog steed niet. Hij sloot ze weer en de deur viel in het slot.

Ariana keek wat om haar heen, en ze geeuwde dan ook heel even. Rustig ging ze liggen op
de dikke tak, en ze viel plots inslaap. Natuurlijk sliep ze niet heel diep, want ze moest haar
eigen beschermen tegen gevaar.

Zélie hoorde dat de deur open ging en weer dicht,ze hoorde ook dat hij in het slot viel.Ze slikte even en keek rond,het was super donker.Wie weet wat was er in de kamer! Ze ging verder op het bed zitten en slikte.Ze wachtte af of er wat zou gebeuren,haar hart klopte in haar keel.

Zelman ging op het bed zitten dat aardig warm was. Hij keek voor zich uit zonder ook maar een vermoeden dat er nog iemand was. Hij keek naar de deur en zuchte. Met een onherkenbare stem zei hij "waarom ben ik zo dom geweest."

Zélie voelde hem dicht bij haar zitten en schoof snel achteruit.Ze slikte en bleef stil.Ze luisterde naar wat hij allemaal zei.Had hij het over hun? Ze keek rond in het donker en wachtte af

Ariana schrok wakker van iets, en ze zag plots een pijl in haar richting komen. Even begon
ze te gillen, en ze sprong hoger de boom in. Bij het merken van een raam dat open staat,
springt ze er vlug in. Daarna keek ze naar beneden, en er kwam weer een pijl in haar
richting. Dit keer gebruikte ze de ijskrachten van het wezen in haar, en zo kwam ze plots in
een donkere kamer terecht. Gelukkig kon zij zien in het donker, en wie of wat er hier ook
was kon enkel haar ogen zien. Rustig liep ze naar een hoekje, en ze hoopte dat niemand
haar zou gaan vinden.

Zelman keek voor zich uit en zei" Ik hou van Zélie en zou niets aan haar laten komen wat haar pijn doet." Hij stak zijn aansteker aan waardoor zijn gezicht zichtbaar werd. Hij keek zijn aansteker grijnzend aan en de brandwond op zijn hand.

Zélie zag dat het Zelman had en dat hij over haar praatte.Ze zuchtte diep en keek weg.Ze keek rond en dan weer naar hem.Ze wist dat dit neit goed ging aflopen...Elke partner maakte het uit omdat ze met elke jongen flirt.Ze zuchtte

Hij stond op en greep een zilveren staak. Hij zuchte en het zilver branden in zijn hand. Hij wou steken maar iets in hem weerhield hem. Nog steeds met zijn aansteker in de hand stak hij een kaars aan. Hij zag Zélie nog steeds niet zitten en nam het zilver beter vast. Hij ging er steeds dichter mee bij zijn hart.

Zélie zag het en sprong ervoor,ze hield snel haar armen ervoor.Ze voelde de staak in haar arm en kreunde.Ze zag het bloed."auww" zei ze.Ze keek naar Zelman en slikte even.Ze had erg veel pijn

Ze besluit dan om rond te gaan lopen in het kasteel, en ze kijkt wat rond in de kamer. Toch besefte ze even niet dat de omgeving van ijs werd, en dat was dan deels omdat
de ijsdraak in haar woest werd op mensen die hen aanvielen. Rustig liep ze door, en
ze zag plots een licht vanuit een kamer. Even zette ze haar hoofdje scheef, en ze
merkte wel dat het een beetje fris werd. Plots merkte ze niet veel later dat alles van
ijs was, en ze schrok er wel een beetje van.

Zelman trok de spaak weg en smeet ze weg. Hij keek naar haar arm en zuchte. Hij vond een doek en bond het erond. "Ik doe veel verkeerd maar ik weet wat ik juist doe en dat is als ik bij jou ben"zei hij tegen haar. Hij maakte er een strakke knoop in en zuchte.

Zélie keek naar de wond en zuchtte even.Haar arm deed veel pijn.Ze keek even naar Zelman."hou neit van me" zei ze zuchtend."ik ben niemand waart" ze meende het.Ze flirtte echt altijd,ook al wilde ze of kon ze er niets aandoen.Ze zuchtte en keek even weg.Daarna weer naar hem

Ariana stapte voorbij de kamer, en ze brulde plots. Nouja de draak was ontwaakt, en vroeg
of laat zal ze weer in hem veranderen. Het kon nu zijn, in een paar uur of een paar dagen,
maar wanneer wist ze niet juist precies. Vlug begon ze te rennen, en ze ging een kamer in.
Daar werd de kamer ook van ijs, en de temperatuur daalde heel erg. Zijzelf voelde er niets
van, maar voor anderen die deze kamer binnen kwamen was het te koud.

"Jij bent mij waart vraag me niet niet van je te houden,want dan beindig ik mijn leven nu"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en zuchte. De wereld zou eindigen voor hem als ze het zou menen. "Zal altijd van je houden wat je ook doet"zei hij.

Zélie zuchtte en staarde naar het bed."maar je kent me niet" ze keek hem aan.Nee,hij kende haar neit.Hij wist neit hoe ze echt was.Dat wilde hij vast niet weten.Ze zuchtte diep en keek hem aan,ze slikte even

De temperatuur daalde nog meer in de kamer, en ze kijkt heel even om haar heen. De kans
was groot dat ze zou veranderen, en liefst wilde ze het tegen houden. Hoewel dat niet altijd
gemakkelijk was, en de draak toch zou winnen. Ze zucht heel even diep, waarna ze dan een
klaagzang begon te zingen.

"Dan leer ik je kennen, mijn hart zou verbrijzelen als ik je niet meer zou zien"zei hij tegen haar. Hij sprak de waarheid dat las je in zijn ogen. Hij keek haar die in haar ogen aan en glimlachte klein. "Mijn hart zal eeuwig aan jou toebehoren"zei hij.

Zélie zuchtte en keek weg.Ze wist het niet goed,wat als hij der zag flirten of kussen met iemand? En dat hij het zou uitmaken zoals alle andere jongens doen.Ze zuchtte en bleef wegkijken.Ze wist het neit goed meer,ze keek even naar buiten en heel even naar Zelman.Ze zuchtte diep

Ariana bleef gewoon zitten in de kamer, en ze hoorde plots geluid. Het waren een grote groep
mannen die het kasteel waren binnengestormt. Ze had wat angst ookal toonde ze dat niet,
want meestal als dat gebeurde kwamen ze achter haar aan. Ze zuchtte diep want er was hier
waarschijnlijk niemand dat tegen hen zou vechten of iets in die richting. Ze wist echt niet wat
doen, en ze schud even haar hoofd.

Zelman hoorde het en sprong meteen op. "Blijf hier"zei hij tegen haar. Hij deed de deur open en liep naar buiten. Hij zag een horde mannen afkomen en trok zijn zwaard dat hij bij had. Hij sloeg er enkele neer maar ze waren met te veel.