Op het strand

Zélie liep rustig in het zand,ze keek rond.Ze had zoals altijd bijna niets aan (xD).Nu had ze haar bikini aan dus het maakte niks uit.Ze zuchtte en keek naar de grond.Ze liep naar het water en stapte erin.Het was lekker fris.Ze keek even rond en zag wat.Ze zag een schip.Ze kon haar ogen niet geloven,een piratenschip? Ze keek ernaar en wachtte af wat er zou gebeuren,het was best spannend

Leunend over de reling van het schip keek Antony uit naar het steeds meer naderende land. Een frisse wind blies en gaf de jongen een rilling van de kou. Zijn vuurzwaard in zijn schede hing op zijn rug en naast hem op de grond stond een tas met spullen. Antony had zichzelf beloofd zijn verleden achter zich te laten en hier opnieuw te beginnen maar hij betwijvelde of hij sommige dingen zou kunnen vergeten. Het schip naderde de kustlijn en probeerde voorzichtig aan te leggen. Het was veel moeilijker bij een strand dan op een gewone kade maar het lukte. Antony pakte zijn spullen en slingerde de tas over een schouder. De kapitein van het piratenschip bromde even iets voordat Antony van boord was. De jongen zuchtte even en gooide de man een zakje geld toe. ''Piraten'' mompelde Antony minachtend. Toen hij eenmaal op het strand stond keek Antony nog een keer om naar het schip. Daarna pas merkte hij het meisje op dat verderop stond. Hij bleef even staan en onbewust bewoog zijn hand al naar het vuurzwaard in de schede op zijn rug.

Zélie keek toe wat er allemaal gebeurde,ze zag de jongen.Ze zuchtte even en keek rond.Ze keek even naar de zee en dan weer even naar de jongen.Hij zag er gespierd uit...Ze grinnikte zacht.Zélie zuchtte even en keek naar het zand.Ze schopte wat zand opzij en keek wat.Ze dacht na over Zelman,de vampier dus.Ze zag de dode man voor haar en schudde snel de enge gedachte weg.Ze keek weer naar de jongen.

Antony dacht erover even naar het meisje toe te gaan. Maar hij bedacht zich toen dat hij zijn dagelijkse training nog moest volgen. De piraten wouden dat niet op hun schip omdat ze bang waren dat Antony als vuurmagier hun schip in de fik zou steken. Antony hees zijn tas wat beter op zijn schouder en liep een stukje van over het strand tot hij een plek vond die een wat stevigere ondergrond had. Antony liet zijn tas van zijn schouder glijden en trok zijn jas uit die hij over zijn tas gooide. Hij was vrij warm vond hij. Op het schip had hij het niet zo gemerkt vanwege de verkoeling van de wind. Maar onder de hete zon liep de temperatuur op. Antony pakte zijn vuurzwaard uit zijn schede. Het leek een gewoon stalen zwaard. Maar toen Antony zich erop concentreerde voelde hij de warmte en vuur vanuit zijn hand doorgaan naar zijn zwaard en binnen een paar minuten was het zwaard door vuur omgeven. Antony deed een paar slagen en stoten die allemaal even soepel gingen. Toch voelde hij zich er niet helemaal lekker bij dat het meisje dat verderop stond hem misschien zou aanstaren.

Zélie keek even naar de jongen en ging ergens zitten,ze keek wat anar de zee.Ze voelde het warme zand en de frisse wind door haar haar.Ze keek naar het zand en dan nog even naar de jongen.Ze zag dat zijn zwaard met vuur omgeven was.Ze keek even.Wow dacht ze.Ze keek nog even en keek dan even naar haar hand.Ze zuchtte even.

Na een tijdje zo geoefend te hebben liet Antony zich even uitgeput in het zand vallen. Misschien was het vandaag wel te warm om te trainen. Antony wist het wel zeker. Zijn borstkas ging hevig op en neer. Vanwege alle inspanningen moest hij diep ademhalen. Antony wist zich overiend te krijgen en ging zitten. Het vuur rond zijn zwaard had hij inmiddels laten verdwijnen en stopte het zwaard terug in de schede tot hij een zachte klik hoorde. Hij keek even verderop naar het meisje. Waarom ook niet eens hallo zeggen dacht Antony. Hij stond op en ging op een meter afstand naast het meisje zitten. ''Hoi'' zei hij kalm tegen haar.

Zélie keek op toen hij naast haar kwam zitten."ow hoi" zei ze,ze keek even naar hem en dan even naar haar arm.Er zat nog steeds een litteken op door de staak.Ze zuchtte even en keek naar de zee,daarna terug naar de jongen.Ze had het echt warm,maarja ze had ahar bikini aan dus het ging wel.Ze keek even naar het zand voor haar.Ze dacht even aan Zelman en schudde de gedachte weg.Ze lette weer op de jongen naast haar.

Opeens kwam er een andere meid in haar bikini aanwandelen.
Hania's warrige haren waaiden mee met een zacht briesje dat met haar haren speelde.
Ze keek op en zag Zélie en Antony. Ze glimlachte en rende naar hen toe.
"Hallo." zei ze rustig en glimlachte onschuldig.

Antony keek op naar het nadere meisje dat aan kwam lopen. Hij glimlachte even terug ''Hoi'' zei hij kalm. Hij keek even naar de twee meisjes. ''Mijn naam is Antony'' stelde hij zich uiteindelijk maar voor. Hij staarde even naar zijn handschoenen die onder het zand zaten. Nouja die maakt ik later wel schoon dacht hij. Zijn blik ging ook even naar de verte waar zijn jas, tas en schede met zijn zwaard erin lag.

Zélie keek even op naar het andere meisje."hoi" mompelde ze.Ze keek naar Antony en glimlachtte."ik ben Zélie" zei ze.Ze keek weer naar der arm,naar het litteken.Ze zuchtte en dacht er weer aan.De pijnlijke steek.Ze schudde de gedachte weg en keek even anar de zee.Daarna weer naar de jongen.

''Aangenaam Zelie'' zei Antony. Hij stond even op en liep naar zijn spullen toe. Hij vond het toch veilliger als hij ze bij zich had. Hij trok zijn jas niet aan, daar vond Antony het te warm voor maar hij nam het wel mee terug naar de Zelie en het andere meisje. Daar ging hij weer in het warme zand zitten.

Zélie glimlachtte zacht en zuchtte even."jij ook aangenaam" knikte ze zacht.Ze keek naar de zee en rekte haar even uit.Het was echt warm.Het warme zand voelde ze aan haar handen.Ze keek er even naar en dan weer naar Antony

Hania glimlachte en ging zitten. "Hania.." zei ze rustig.
Hania voelde hoe het zand onder zich brande in haar vel maar negeerde het even.
"En hoe is het met jullie?" vroeg ze na een korte stilte.